Van nature ben ik een bezige bij: altijd aan het bouwen of creëren. Vanaf het moment dat ik wakker word gaat mijn motor draaien en ik ben daarom ook gewend om constant aan te staan, altijd scherp te zijn en in een go go go modus te werken. Ik hou er van. Ik hou er écht van. Maar de keerzijde is ook -als je niet oppast- dat je je te vaak opgejaagd voelt, gehaast, geleefd. Dat je altijd onder druk staat, de lat hoog legt en nooit eens echt ontspant. Er is daarom niets fijner voor mij dan mijn dag te starten met cacao. Ik merk dat ik in een paar tellen (en daar kan geen meditatie tegenop) weer terugkom bij mijn kern: bij wie ik daadwerkelijk ben. Het geeft mij een fijne basis van waaruit ik moeitelozer door mijn dag beweeg en het makkelijker lukt om ook op hectische dagen dichtbij mijzelf te blijven. En hoewel ik een enorme energieboost krijgt van cacao, voel ik ook gelijk hoe het mij doet vertragen. De energie die soms heel hoog zit, in je hoofd als je veel gedachten hebt of bij je borstkas wanneer je je gestresst voelt, zakt gelijk naar mijn benen. Het verzwaard me waardoor er een rust over me heen komt en het besef dat ik ook een bezige bij kan zijn, vanuit een ontspannen staat.